środa, 7 stycznia 2009

Na brzegu

Wszystko nie tak, już dość!
Popłynie jeśli do tej rzeki wejdzie..

Sama jest sobie winna
Zapatrzona w koleżanki z dawnych lat
Każda kogoś kocha..
Robi w życiu fajne coś
Ma piękne mieszkanie -takie przemyślane
I pomysłów tysiące.. i znajomych

Powinna przemilczeć jak dawniej
Ale serce tonie w rozpaczy
Ile czasu można wycierać nos
Wczorajsza chusteczką

I znów jest jej zimno..
Cholernie zimno

Łzy

Jak grochy u małego dziecka
Tłumaczy chorobą, która buduje
Irytacje nad wszystkim..
Nad samą sobą

Wyrzekła się złej kilkanaście lat temu
Koniec jest bliski czuje od miesięcy

Nagle nadzieja.. może ż normalnie
Dzieli ze światem wszystkie swoje żale
Złym sądom kolory tęczy nadaje

Już późno.. zamyka oczy..
Umiera..
Ciało na brzegu zostaje


Brak komentarzy: